नेपालको राजनीतिक इतिहास विगत केही दशकमा अस्थिरता र चुनौतीपूर्ण परिस्थितिले भरिएको छ । राजनीतिक दलहरूको अस्थिर गठबन्धन, नेतृत्व परिवर्तन र बाह्य दबाबले देशलाई स्थिरता र विकासको मार्गमा निरन्तर चुनौती दिएको छ । यस्ता परिस्थितिमा दृढ नेतृत्व र स्पष्ट राष्ट्रिय दृष्टिकोण भएका नेता मात्र देशलाई संकटबाट उबार्न सक्छन् । विगत ११ वर्षमा नेपालको राजनीति प्रायः केपी ओली–केन्द्रित रह्यो, र उनी राष्ट्रनिर्माणका महत्वपूर्ण पात्रका रूपमा उदाएका छन् ।

केपी ओलीको नेतृत्वमा नेपालको राष्ट्रिय राजनीतिक र विकासक्रममा धेरै महत्वपूर्ण उपलब्धिहरू भएका छन् । सबैभन्दा उल्लेखनीय कार्य संविधान २०७२ लागू गर्नु हो । यस संविधानले नेपालको संघीय लोकतान्त्रिक संरचना र नागरिक अधिकारलाई सुनिश्चित गर्दै राष्ट्रिय अखण्डता र समानुपातिक प्रतिनिधित्वलाई सुदृढ बनायो । संविधान लागू गर्नु मात्र राजनीतिक उपलब्धि होइनस यो राष्ट्र निर्माणको आधारस्तम्भ थियो, जसले देशलाई लामो समयदेखि रोकिएको राजनीतिक प्रक्रियाबाट पुनः गतिशील बनायो ।
त्यस्तै, नयाँ नक्सा जारी गर्नु ओलीको निर्णायक योगदान हो । नेपालको भौगोलिक अखण्डता र राष्ट्रिय स्वाभिमानलाई अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा स्पष्ट रूपमा पेस गर्नु राष्ट्रहितको महत्वपूर्ण कदम हो । यसले नेपाली जनमानसमा राष्ट्रिय चेतना थप गहिरो बनायो र देशलाई आफ्नो भूभागको सम्पूर्ण अधिकार सुनिश्चित गर्ने अवसर प्रदान गर्‍यो ।

ओलीले विदेशी दबाब र चुनौतीको बाबजुद पनि देशको सार्वभौमिकता कायम राख्न दृढता देखाएका छन् । विशेष गरी भारतीय नाकाबन्दीको समयमा नेपाललाई आत्मनिर्भर बनाउनु र राष्ट्रिय हितलाई प्राथमिकता दिनु, उनले व्यक्तिगत वा पार्टीगत स्वार्थभन्दा माथि उठेर राष्ट्रको हितलाई केन्द्रमा राखेको देखाउँछ । यसले जनमानसमा उनको छवि बलियो राष्ट्रवादी नेता र देशप्रेमी नेता भएको पुष्टि गर्छ ।

राजनीतिक व्यवस्थापन र दलको पुनस्र्थापना पनि उनको योगदानको एक महत्वपूर्ण पक्ष हो । माधवकुमार नेपाल नेतृत्वमा पार्टी कमजोर अवस्थामा थियो। ओलीले पार्टी मनोबल बढाएर एमालेलाई राष्ट्रिय चुनावमा प्रतिस्पर्धी बनाएका छन् । २०७९ को निर्वाचनमा एमालेले गठबन्धनको विरोधका बाबजुद उच्च सिट संख्या हासिल गर्‍यो। यसले प्रमाणित गर्छ कि ओलीको रणनीति र नेतृत्व क्षमताले पार्टी र राष्ट्र दुबैको हितमा काम गरेको छ ।
समाजमा ओलीविरुद्ध व्यापक प्रचार भए पनि उनको योगदानलाई कम आँक्नु अनुचित हुन्छ । सामाजिक सञ्जाल र केही राजनीतिक प्रतिद्वन्द्वीहरूले एमाले र ओलीविरुद्ध प्रचार गरे पनि लोकतान्त्रिक प्रणालीमा आलोचना स्वाभाविक हो। यद्यपि वास्तविकता यही हो कि ओलीले राष्ट्रको हित, विकास र स्थिरतालाई प्राथमिकता दिँदै काम गरेका छन् ।

अन्तर्राष्ट्रिय स्तरमा पनि नेपालको छवि ओलीको नेतृत्वमा मजबुत भयो । संयुक्त राष्ट्र लगायतका मञ्चमा नेपालले आफ्नो सार्वभौमता र स्वतन्त्रता स्पष्ट रूपमा प्रस्तुत गर्‍यो । यसले देखाउँछ कि ओलीले आन्तरिक राजनीतिमा मात्र होइन, अन्तर्राष्ट्रिय मञ्चमा पनि देशको सम्मान कायम राखेका छन् ।

ओलीको राष्ट्रनिर्माण एजेण्डा केवल राजनीतिक उपलब्धिमा सीमित थिएन । उनले आर्थिक विकास, नागरिक जीवनस्तर सुधार र राष्ट्रिय स्वाभिमानलाई प्राथमिकता दिएका छन् । आफ्नो सम्पत्ति मरणोपरान्त राष्ट्रको नाममा दिने घोषणा जस्ता कदमहरूले उनको व्यक्तिगत स्वार्थभन्दा माथि राष्ट्रहितमा प्रतिबद्धता प्रकट गर्छ ।

नेपालमा स्थायित्व र विकासको मार्गमा चुनौतीहरू निरन्तर छन् । तर विगत ११ वर्षमा ओलीले देखाएको दृढता, राष्ट्रिय चेतना र विकासको प्राथमिकता राष्ट्रहितमा क्रान्तिकारी योगदान हो । उनी विगतका महान नेताहरू जस्तै पृथ्वीनारायण शाह, विपी कोईराला र मदन भण्डारीको परम्परामा उभिएका छन् । इतिहासले नायकत्वको मूल्याङ्कन गर्नेछ, तर वर्तमान तथ्य र उपलब्धिहरूको आधारमा उनी राष्ट्र र राष्ट्रिय स्वाभिमानको पक्षमा खडा नेता हुन् ।

समग्रमा, ओलीको नेतृत्वमा नेपालले संविधानको लागू, नेपालको नक्सा जारी, राष्ट्रिय अखण्डता र सार्वभौम अधिकारको सुनिश्चितता, राजनीतिक स्थिरता र सामाजिक–आर्थिक विकासको आधार पाएको छ । यसै आधारमा, कुनै पनि दृष्टिले ओलीलाई देशद्रोही वा राष्ट्रविरोधी भन्ने तर्क पूर्ण रूपमा आधारहीन हुन्छ ।

वास्तवमा, ओलीले विगत दशकमा देखाएको नेतृत्व, दृढता र राष्ट्रिय दृष्टिकोणले उनलाई आधुनिक नेपालमा राष्ट्रनिर्माणका अग्रपंक्तिका नेता बनाउँछ । उनी राष्ट्रको हित र भविष्यका लागि समर्पित नेता हुन्, जसले नेपालको स्वाभिमान, सार्वभौम अधिकार र राष्ट्रिय विकासको मार्गलाई निरन्तर बलियो बनाउँदै आएका छन् ।

लेखक, राष्ट्रिय युवा संघ नेपाल
शिक्षा विज्ञान तथा प्रविधि विभाग सदस्य हुन्