ओमानको गर्मीमा अपराजित रहँदै टी- २० विश्वकप छनोट जित्नु केवल खेल उपलब्धि मात्र होइन; यो संघर्ष, त्याग र असंवेदनशील व्यवस्थाप्रतिको कडा चेतावनी हो।

मैदानमा हरेक बल, हरेक रन, हरेक विकेटमा उनीहरूले देशको सम्मानको रक्षार्थ आफ्नो शरीर, मन र आत्मा खर्च गरे। आसिफ, दीपेन्द्रसिंह, सन्दीप, रोहित- यी नाम मात्र होइनन्। यी राष्ट्रिय गर्वका प्रतीक हुन्, जो भौतिक सुविधाभाव, राजनीति र व्यवस्थापकीय उदासीनता बीच पनि चम्किरहे।

तर प्रश्न ठ्याक्कै यहीँ छ- के हाम्रो राष्ट्रले उनीहरूको मेहनत, धैर्य र अनुशासनको उचित मूल्याङ्कन गरेको छ?
जब खेलाडीहरूको पसिनाले राष्ट्रको झण्डा फहराइरहेको छ, राज्य र खेलसंस्था अझै राजनीतिक स्वार्थ र कागजी प्रक्रियामा फँसिरहेका छन्। यही असंवेदनशीलताले खेलाडीहरूको पंख काटिरहेको छ।

क्रिकेटरहरूले आफ्नो भूमिका निभाए-अब देशको पालो हो। उनीहरूको योगदानलाई वास्तविक सम्मान, सुविधा र स्थायित्व दिनुपर्छ। यदि राष्ट्रले उनीहरूलाई बेवास्ता गरिरह्यो भने, मैदानमा लेखिएको गौरव धुलोमा मिसिने खतरा छ। आजको जित केवल रन र विकेटको होइन; यो वीरता, धैर्य र असंवेदनशील व्यवस्थाप्रतिको विजय हो।
नेपालका खेलाडीहरूले शान्त भएर पनि स्पष्ट सन्देश दिएका छन्:

“हाम्रो पसिना, हाम्रो प्रतिभा, हाम्रो देशको गौरव-अब तपाईंहरूको जिम्मेवारी हो। राजनीतिक खेलले हाम्रो सपना नडुबाओस्।” राष्ट्रलाई आज स्पष्ट भन्नुपर्छ-यदि यी हिराहरूको सम्मान नगरे, उनीहरूको बलिदान र राष्ट्रिय गौरव अनावश्यक राजनीति र व्यवस्थापकीय उदासीनतामा हराउनेछ। जेन्जी सरकार, खेलाडीहरूको सम्मान र अभिनन्दन गर्नु अब अपरिहार्य छ।

सन्देश स्पष्ट छ:
जबसम्म खेलाडीहरू आफ्नो रक्त र पसिनाले देशको सम्मान बढाउँछन्, तबसम्म राष्ट्रले पनि आफ्नो हात उठाएर उनीहरूको गौरव बचाउनु पर्छ।